франты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. франты́т
Р. франты́ту
Д. франты́ту
В. франты́т
Т. франты́там
М. франты́це

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

франты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне лобнай пазухі.

[Ад лац. frons, frontis — лоб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Франтыт 9/527; 10/627, гл. Сінуіты

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

франтыт

т. 16, с. 460

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

франты́т

(ад лац. frons, -ntis = лоб)

запаленне (сінуіт) слізістай абалонкі лобнай пазухі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фронти́т мед. франты́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)