фразёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які любіць гаварыць фразы (у 2 знач.), напышлівыя, пустыя прамовы.

|| ж. фразёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. фразёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фразё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фразё́р фразё́ры
Р. фразё́ра фразё́раў
Д. фразё́ру фразё́рам
В. фразё́ра фразё́раў
Т. фразё́рам фразё́рамі
М. фразё́ру фразё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фразёр м. фразёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фразёр фразёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фразёр, ‑а, м.

Чалавек, які любіць гаварыць напышлівыя фразы (у 2 знач.). Кідала — гэта фразёр, няшчыры чалавек, яму абы паказаць сябе, абы высунуцца наперад. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фразёр м Phrásenheld m -en, -en, Phrásendrescher m -s, -, Schwätzer m -s, -, Schönredner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фразёр

(фр. phraseur, ад гр. phrasis = гаварыць)

чалавек, які любіць гаварыць напышлівыя, але беззмястоўныя фразы; балбатун, пустаслоў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

фразёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да фразёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Phrásendrescher

m -s, - пагардл. фразёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

frazesowicz

м. фразёр, пустазвон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)