фо́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фо́рт фарты́
фо́рта
Р. фо́рта фарто́ў
Д. фо́рту фарта́м
В. фо́рт фарты́
фо́рта
Т. фо́ртам фарта́мі
М. фо́рце фарта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

форт, -а, М -рце, мн. фарты́ і (з ліч. 2, 3, 4) фо́рты, -о́ў, м.

Асобнае ўмацаванне ў сістэме крапасных збудаванняў.

|| прым. фо́ртавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

форт м., воен. форт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

форт воен. форт, род. фо́рта м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

форт, ‑а, М ‑рце; мн. фарты, ‑оў; м.

Асобнае ўмацаванне ў сістэме крапасных збудаванняў; невялікая крэпасць. Устала сонца над шырокім Бугам. У люстры хваль адбіліся жыты І воблакі, што праплываюць цугам, І крэпасці разбітыя фарты. Танк.

[Фр. fort.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

форт

т. 16, с. 439

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

форт м. вайск. Fort [fo:r] n -s, -s, Féstungswerk n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

форт

(фр. fort, ад лац. fortis = моцны)

умацаванне доўгатэрміновага або часовага характару, якое з’яўляецца часткай крэпасці ці самастойным апорным пунктам, прызначаным для абароны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Агра-форт (арх.) 1/76—77

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Форт-Аршамбо

т. 16, с. 439

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)