флюсава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. флюсу́ю флюсу́ем
2-я ас. флюсу́еш флюсу́еце
3-я ас. флюсу́е флюсу́юць
Прошлы час
м. флюсава́ў флюсава́лі
ж. флюсава́ла
н. флюсава́ла
Загадны лад
2-я ас. флюсу́й флюсу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час флюсу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флюсава́ць несов., тех. флюсова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

1. Спец. Плавіць (руду, метал) з флюсам ​2 (у 1 знач.).

2. Ачышчаць паверхню металу флюсам ​2 (у 2 знач.).

3. Дабаўляць у гліняную масу флюс ​2 (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюсова́ть несов., мет. и пр. флюсава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюсава́цца, ‑суецца; незак.

Зал. да флюсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюсава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад флюсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюсава́нне, ‑я. н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. флюсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюсо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. флюсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)