флюсава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. флюсава́нне
Р. флюсава́ння
Д. флюсава́нню
В. флюсава́нне
Т. флюсава́ннем
М. флюсава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флюсава́нне ср., тех. флюсова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюсава́нне, ‑я. н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. флюсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюсова́ние мет. и пр. флюсава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюсо́вка ж., мет. и пр. флюсо́ўка, -кі ж., флюсава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)