флюары́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. флюары́т
Р. флюары́ту
Д. флюары́ту
В. флюары́т
Т. флюары́там
М. флюары́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

флюары́т, -ту м., мин. флюори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал з класа фтарыдаў, які выкарыстоўваецца ў металургіі, хімічнай, аптычнай і керамічнай прамысловасць плавікавы шпат.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюарыт

т. 16, с. 431

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Флюарыт 5/282, 530; 8/494; 10/611, 648

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

флюары́т

(ад лац. fluor = цячэнне)

мінерал класа фтарыдаў жоўтага, фіялетавага, зялёнага колеру, часам бясколерны, празрысты; выкарыстоўваецца ў металургіі, хімічнай, аптычнай і керамічнай прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флюори́т мин. флюары́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плавіковы шпат, гл. Флюарыт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)