фле́ксія, -і, мн. -і, -сій, ж.

У граматыцы: тое, што і канчатак.

|| прым. флекты́ўны, -ая, -ае.

Флектыўны націск.

○

Флектыўныя мовы — мовы, якія ўтвараюць формы словазмянення пры дапамозе флексій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фле́ксія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фле́ксія фле́ксіі
Р. фле́ксіі фле́ксій
Д. фле́ксіі фле́ксіям
В. фле́ксію фле́ксіі
Т. фле́ксіяй
фле́ксіяю		 фле́ксіямі
М. фле́ксіі фле́ксіях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фле́ксія ж., лингв. фле́ксия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́ксія, ‑і, ж.

Тое, што і канчатак.

•••

Унутраная флексія — змяненне гукаў у корані слова, якое служыць для ўтварэння граматычных форм.

[Лац. flexio — выгіб, згінанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Флексія 10/609, гл. Канчатак

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

флексія

т. 16, с. 428

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фле́ксія ж. грам. Flexión f -, -en;

фле́ксія асно́вы Stámmflexion f, ínnere Flexión

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фле́ксія

(лац. flexio = згінанне, выгіб)

1) фізіял. згібанне, напр. канечнасці, тулава і г. д. (проціл. экстэнзія);

2)

лінгв. канчатак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фле́ксия лингв. фле́ксія, -сіі ж.;

вну́тренняя фле́ксия уну́траная фле́ксія;

фле́ксия осно́вы фле́ксія асно́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канча́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Зменная частка слова, якая паказвае на сінтаксічную сувязь з іншымі словамі; флексія.

Склонавы к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)