фле́йта, -ы, ДМ фле́йце, мн. -ы, флейт, ж.

Духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе драўлянай або металічнай трубкі з адтулінамі і клапанамі.

|| прым. фле́йтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фле́йта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фле́йта фле́йты
Р. фле́йты фле́йт
Д. фле́йце фле́йтам
В. фле́йту фле́йты
Т. фле́йтай
фле́йтаю		 фле́йтамі
М. фле́йце фле́йтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фле́йта ж. фле́йта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́йта муз. фле́йта, -ты ж.;

игра́ть на фле́йте ігра́ць на фле́йце;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́йта, ‑ы, ДМ ‑йце, ж.

Духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе драўлянай або металічнай трубкі з адтулінамі і клапанамі. Глуха войкнуў барабан. І флейты захваляваліся жалобнай мелодыяй. Мікуліч.

[Ням. Flöte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флейта

т. 16, с. 427

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фле́йта ж муз Flöte f -, -n;

ігра́ць на фле́йце Flöte spíelen, auf der Flöte blásen*, flöten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«Чароўная флейта»

т. 17, с. 246

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

flute [flu:t] n. mus. фле́йта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

flet, ~u

м. флейта;

flet prosty — блок-флейта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)