фле́йта, -ы, ДМ фле́йце, мн. -ы, флейт, ж.

Духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе драўлянай або металічнай трубкі з адтулінамі і клапанамі.

|| прым. фле́йтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фле́йта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фле́йта фле́йты
Р. фле́йты фле́йт
Д. фле́йце фле́йтам
В. фле́йту фле́йты
Т. фле́йтай
фле́йтаю		 фле́йтамі
М. фле́йце фле́йтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фле́йта ж. фле́йта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́йта муз. фле́йта, -ты ж.;

игра́ть на фле́йте ігра́ць на фле́йце;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́йта, ‑ы, ДМ ‑йце, ж.

Духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе драўлянай або металічнай трубкі з адтулінамі і клапанамі. Глуха войкнуў барабан. І флейты захваляваліся жалобнай мелодыяй. Мікуліч.

[Ням. Flöte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Флейта 1/432; 4/72, 309, 376; 5/194, 223; 7/310; 10/609 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

флейта

т. 16, с. 427

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фле́йта ж. муз. Flöte f -, -n;

ігра́ць на фле́йце Flöte spíelen, auf der Flöte blásen*, flöten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фле́йта

(ням. Flöte, ад праванс. flaut)

драўляны духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе цыліндрычнай трубкі з адтулінамі і клапанамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

«Чароўная флейта» (карная аперацыя) 5/453; 11/203; 12/170

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)