Verbum

анлайнавы слоўнік

фле́гма, -ы, ж.

1. Тое, што і флегматызм.

2. Тое, што і флегматык (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фле́гма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фле́гма фле́гма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́гма ж.

1. мед. фле́гма, мокро́та;

2. в др. знач. фле́гма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́гма, ‑ы, ж.

1. Уст. Слізь, макрота.

2. Незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго.

3. Разм. Флегматычны чалавек.

4. Спец. Густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

[Ад грэч. phlegma — вадкасць, макрота.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фле́гма

(фр. phlegma = вадкасць, макрота)

1) уст. слізь, макрота;

2) незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго;

3) густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флегматы́зм, ‑у, м.

Тое, што і флегма (у 2 знач.). Даўгавечны сялянскі флегматызм і пакора разарваліся пробліскам рэвалюцыйнага змагання. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфлегма́тар

(ад дэ- + флегма)

апарат для дэфлегмацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

flegma

flegm|a

ж.

1. слізь, макрота, флегма;

2. флегма; спакой;

z niezmąconą ~ą — з поўным спакоем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

флегматы́зм

(ад флегма)

незвычайны спакой, амаль поўная абыякавасць да ўсяго, вяласць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)