флама́ндка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
флама́ндка |
флама́ндкі |
| Р. |
флама́ндкі |
флама́ндак |
| Д. |
флама́ндцы |
флама́ндкам |
| В. |
флама́ндку |
флама́ндак |
| Т. |
флама́ндкай
флама́ндкаю |
флама́ндкамі |
| М. |
флама́ндцы |
флама́ндках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
флама́ндка флама́ндка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
флама́ндка,
гл. фламандцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флама́ндцы, ‑аў; адз. фламандзец, ‑дца, м.; фламандка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. фламандкі, ‑дак; ж.
Народ, які насяляе поўнач Бельгіі і частку французскай Фландрыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)