фла́гавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фла́гавы |
фла́гавая |
фла́гавае |
фла́гавыя |
| Р. |
фла́гавага |
фла́гавай
фла́гавае |
фла́гавага |
фла́гавых |
| Д. |
фла́гаваму |
фла́гавай |
фла́гаваму |
фла́гавым |
| В. |
фла́гавы (неадуш.) |
фла́гавую |
фла́гавае |
фла́гавыя (неадуш.) |
| Т. |
фла́гавым |
фла́гавай
фла́гаваю |
фла́гавым |
фла́гавымі |
| М. |
фла́гавым |
фла́гавай |
фла́гавым |
фла́гавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фла́гавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да флага; прызначаны для флага. Флагавае дрэўка. // Зроблены пры дапамозе флагаў. Флагавы сігнал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флаг, -а, мн. -і, -аў, м.
Тое, што і сцяг.
|| памянш. флажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.
|| прым. фла́гавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)