фесто́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фесто́нчык |
фесто́нчыкі |
| Р. |
фесто́нчыка |
фесто́нчыкаў |
| Д. |
фесто́нчыку |
фесто́нчыкам |
| В. |
фесто́нчык |
фесто́нчыкі |
| Т. |
фесто́нчыкам |
фесто́нчыкамі |
| М. |
фесто́нчыку |
фесто́нчыках |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фесто́н, -у, мн. -ы, -аў, м.
Адзін з выступаў зубчастай аблямоўкі па краях сукенкі, фіранкі, штор і пад.
|| памянш. фесто́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. фесто́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)