ферма́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ферма́та ферма́ты
Р. ферма́ты ферма́т
Д. ферма́це ферма́там
В. ферма́ту ферма́ты
Т. ферма́тай
ферма́таю		 ферма́тамі
М. ферма́це ферма́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ферма́та ж., муз. ферма́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ферма́та муз. ферма́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фермата

т. 16, с. 358

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ферма́та, ‑ы, ДМ ‑маце, ж.

У музыцы — знак, які абазначае павелічэнне працягласці гуку або паўзы ў залежнасці ад характару твора, намераў і густу выканаўцы. // Павелічэнне гуку або паўзы пры выкананні, у адпаведнасці з такім знакам.

[Іт. fermata.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферма́та ж. муз. Fermáte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ферма́та

(іт. fermata = літар. прыпынак)

музычны знак у нотным пісьме, які становіцца над нотай, акордам або паўзай і абазначае павелічэнне іх працягласці ў залежнасці ад характару твора, намераў і густу выканаўцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Fermáte

f -, -n муз. ферма́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)