фені́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фені́л
Р. фені́лу
Д. фені́лу
В. фені́л
Т. фені́лам
М. фені́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фені́л, -у, м.

Вуглевадародны радыкал² (у 2 знач.), астатак бензолу, што ўваходзіць у склад многіх арганічных злучэнняў.

|| прым. фені́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фені́л, -лу м., хим. фени́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фені́л

(ад гр. phaino = асвятляю)

араматычны вуглевадарод, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое ўваходзіць у склад каменнавугальнай смалы; выкарыстоўваецца як цепланосьбіт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фени́л хим. фені́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АРЫ́Л,

абагульненая назва аднавалентных радыкалаў араматычных вуглевадародаў. Арыльную групу абазначаюць Ar. Да арылаў адносяцца феніл C6H5, таліл CH3C6H4, нафтыл C10H7 і інш.

т. 2, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фенілбензо́л

(ад феніл + бензол)

тое, што і дыфеніл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыфені́л

(ад ды- + феніл)

араматычны вуглевадарод, бясколернае крышталічнае рэчыва; выкарыстоўваецца як высокатэмпературны цепланосьбіт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фенілалані́н

(ад феніл + аланін)

адна з незаменных амінакіслот, якая выяўлена ў арганізме чалавека, жывёл і раслін у свабодным стане і ў складзе бялкоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)