фе́нікс

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фе́нікс фе́ніксы
Р. фе́нікса фе́ніксаў
Д. фе́ніксу фе́ніксам
В. фе́нікса фе́ніксаў
Т. фе́ніксам фе́ніксамі
М. фе́ніксе фе́ніксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фе́нікс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Міфалагічная птушка, якая валодае здольнасцю пры набліжэнні смерці згараць, а потым зноў узнікаць з попелу.

2. Сімвал вечнага абнаўлення.

Узнік, як ф. з попелу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фе́нікс м., миф. фе́никс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фе́нікс, ‑а, м.

1. Міфалагічная казачная птушка, якая валодала здольнасцю пры набліжэнні смерці згараць, а потым зноў узнікаць з попелу. // Сімвал вечнага абнаўлення. А юнацтва ізноў, нібы фенікс вясёлкавы адраджалася з попелу і жыло, і цвіло. Дудар.

2. Кніжн. уст. Аб кім‑, чым‑н. выключным, незвычайным.

[Грэч. phoinix.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фенікс,

сузор’е.

т. 16, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Фенікс,

міфалагічная казачная птушка.

т. 16, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Фенікс,

горад у ЗША.

т. 16, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фенікс,

род кветкавых раслін.

т. 16, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Фенікс,

архіпелаг у Ціхім акіяне.

т. 16, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фе́нікс м міфал Phönix m -, -e;

паўста́ць як фе́нікс з по́пелу wie ein Phönix aus der Ásche stéigen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)