фашыст назоўнік | мужчынскі род

Прыхільнік фашызму, член фашысцкай партыі.

|| жаночы род: фашыстка.

|| прыметнік: фашысцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

фашы́ст м. фаши́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

фашы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік фашызму; член фашысцкай арганізацыі. Спадабалася байцам і тое, што стары моцна ненавідзеў фашыстаў і проста выказваў гэта з самага пачатку вайны. Шчарбатаў. Адняўшы палец з курка, Міхась убачыў: фашыст, у якога ён цэліўся, пластам ляжаў на зямлі побач з матацыклам. Якімовіч. За здзекі і гвалты, за слёзы і пакуты бязвінных людзей заплацілі фашысты сваёю крывёю. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фашы́ст м Faschíst m -en, -en, Názi m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нацыяна́л-фашы́ст м. национа́л-фаши́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

фаши́ст фашы́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

fascist​1 [ˈfæʃɪst] n. фашы́ст; фашы́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гі́тлеравец, ‑раўца, м.

Прыхільнік Гітлера, нямецкі фашыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геста́павец, ‑паўла, м.

Фашыст, які знаходзіўся на службе ў гестапа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Nazi [ˈnɑ:tsi] n. (pl. Nazis) нацы́ст, няме́цкі фашы́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)