фасфі́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фасфі́дны фасфі́дная фасфі́днае фасфі́дныя
Р. фасфі́днага фасфі́днай
фасфі́днае		 фасфі́днага фасфі́дных
Д. фасфі́днаму фасфі́днай фасфі́днаму фасфі́дным
В. фасфі́дны (неадуш.)
фасфі́днага (адуш.)		 фасфі́дную фасфі́днае фасфі́дныя (неадуш.)
фасфі́дных (адуш.)
Т. фасфі́дным фасфі́днай
фасфі́днаю		 фасфі́дным фасфі́днымі
М. фасфі́дным фасфі́днай фасфі́дным фасфі́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фасфі́дны фосфи́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасфі́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фасфіду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фосфи́дный фасфі́давы, фасфі́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасфі́давы, см. фасфі́дны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасфі́давы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і фасфідны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

phosphide

[ˈfɑ:sfaɪd]

1.

n., Chem.

фасфі́д -у m. (спалучэ́ньне фо́сфару з мэта́лам)

2.

adj.

фасфі́давы, фасфі́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)