фасфа́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фасфа́т фасфа́ты
Р. фасфа́ту фасфа́таў
Д. фасфа́ту фасфа́там
В. фасфа́т фасфа́ты
Т. фасфа́там фасфа́тамі
М. фасфа́це фасфа́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

фасфа́т, -у, М -фа́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Соль фосфарнай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як угнаенне, а таксама ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. фасфа́тавы, -ая, -ае і фасфа́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фасфа́т, -ту м., хим., мин. фосфа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасфа́т-аніён

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фасфа́т-аніён фасфа́т-аніёны
Р. фасфа́т-аніёна фасфа́т-аніёнаў
Д. фасфа́т-аніёну фасфа́т-аніёнам
В. фасфа́т-аніён фасфа́т-аніёны
Т. фасфа́т-аніёнам фасфа́т-аніёнамі
М. фасфа́т-аніёне фасфа́т-аніёнах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

фасфа́т, ‑у, М ‑фаце, м.

Спец. Соль фосфарнай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як угнаенне, а таксама ў тэхніцы і медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфа́т м хім Phosphát n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

phosphate [ˈfɒsfeɪt] n. chem. фасфа́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фосфа́т хим., мин. фасфа́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасфа́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фасфату; які мае ў сваім складзе фасфат. Фасфатныя ўгнаенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fosfat, ~u

м. хім. фасфат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)