фасо́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фасо́вачны фасо́вачная фасо́вачнае фасо́вачныя
Р. фасо́вачнага фасо́вачнай
фасо́вачнае		 фасо́вачнага фасо́вачных
Д. фасо́вачнаму фасо́вачнай фасо́вачнаму фасо́вачным
В. фасо́вачны (неадуш.)
фасо́вачнага (адуш.)		 фасо́вачную фасо́вачнае фасо́вачныя (неадуш.)
фасо́вачных (адуш.)
Т. фасо́вачным фасо́вачнай
фасо́вачнаю		 фасо́вачным фасо́вачнымі
М. фасо́вачным фасо́вачнай фасо́вачным фасо́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фасо́вачны фасо́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасо́вачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фасоўкі. Фасовачны цэх. // Прызначаны для фасоўкі, які служыць для фасоўкі. Фасовачная машына.

2. у знач. наз. фасо́вачная, ‑ай, ж. Цэх, аддзел і пад., дзе фасуюць. Фасовачная пры аптэцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; незак., што.

Раскладваць, разважваць і ўпакоўваць што-н. у пэўных колькасцях, дозах.

Ф. пячэнне.

Ф. муку.

|| зак. расфасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.

|| наз. фасава́нне, -я, н., фасо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж., расфасо́ўванне, -я, н. і расфасо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

|| прым. фасо́вачны, -ая, -ае і расфасо́вачны, -ая, -ае.

Фасовачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фасо́вочный фасо́вачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БАСТУ́НЫ,

вёска ў Беларусі, у Воранаўскім раёне Гродзенскай вобласці. Цэнтр сельсавета і калгаса. Чыг. станцыя. За 10 км на Пд ад Воранава, 123 км ад Гродна. 723 ж., 165 двароў (1995). Арэнднае прадпрыемства па мат.-тэхн. забеспячэнні аграпрамкомплексаў, хім. цэнтр райсельгасхіміі, нафтабаза, асфальтабетонны з-д, фасовачны цэх аптовай базы райспажыўсаюза. Сярэдняя школа, Дом культуры, б-ка, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. Сувязі.

т. 2, с. 342

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтама́т м.

1. Automát m -en, -en;

біле́тны аўтама́т Fáhrkartenautomat m (на чыгунцы);

ка́вавы аўтама́т Káffeeautomat m;

фасо́вачны аўтама́т Ábpackungsautomat m, Ábfüllautomat m;

2. (станок) Automát m -en, -en, automátische Wérkzeugmaschine;

3. вайск. Maschínenpistole f -, -n;

4. разм. (тэлефон) Kártentelefon n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)