фасе́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фасе́т фасе́ты
Р. фасе́та фасе́таў
Д. фасе́ту фасе́там
В. фасе́т фасе́ты
Т. фасе́там фасе́тамі
М. фасе́це фасе́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фасе́т м. фасе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасе́т в разн. знач. фасе́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасе́т, ‑а, М ‑сеце, м.

Спец.

1. Скошаная бакавая грань чаго‑н.

2. Грань адшліфаванага каменя.

3. Рагавіца кожнага з асобных вочак, з якіх складаецца складанае вока членістаногіх.

[Фр. facette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасе́тка, см. фасе́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаце́т, см. фасе́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Тое, што і фасет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)