фарысе́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фарысе́йскі фарысе́йская фарысе́йскае фарысе́йскія
Р. фарысе́йскага фарысе́йскай
фарысе́йскае		 фарысе́йскага фарысе́йскіх
Д. фарысе́йскаму фарысе́йскай фарысе́йскаму фарысе́йскім
В. фарысе́йскі (неадуш.)
фарысе́йскага (адуш.)		 фарысе́йскую фарысе́йскае фарысе́йскія (неадуш.)
фарысе́йскіх (адуш.)
Т. фарысе́йскім фарысе́йскай
фарысе́йскаю		 фарысе́йскім фарысе́йскімі
М. фарысе́йскім фарысе́йскай фарысе́йскім фарысе́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарысе́йскі прям., перен. фарисе́йский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарысе́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фарысея (у 1 знач.).

2. Уласцівы фарысею (у 2 знач.); ханжаскі, крывадушны. Акопы заараў стальны парог, Прабітыя ў зямлі сатлелі каскі, Жалезныя крыжы, падковы, спражкі, Дзе фарысейскі надпіс: «З намі бог». Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарысе́йскі pharisä¦isch; héuchlerisch; schéinheilig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фарысе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. У Старажытнай Іўдзеі: член іўдзейскай секты, што вызначалася рэлігійным фанатызмам і дагматызмам.

2. перан. Крывадушны чалавек, ханжа.

|| ж. фарысе́йка, -і, ДМ -се́йцы, мн. -і, -се́ек.

|| прым. фарысе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарисе́йский ист., перен. фарысе́йскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

faryzeuszowski

фарысейскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

self-righteous [ˌselfˈraɪtʃəs] adj. derog. самазадаво́лены, перакана́ны ў сваёй слу́шнасці; фарысе́йскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pharisäisch

a

1) гіст. рэл. фарысе́йскі

2) перан. фарысе́йскі, ха́нжаскі, крываду́шны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

self-righteous

[,selfˈraɪtʃəs]

adj.

самазадаво́лены, самаўпэ́ўнены; фарысе́йскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)