фарцо́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фарцо́ўшчыца |
фарцо́ўшчыцы |
| Р. |
фарцо́ўшчыцы |
фарцо́ўшчыц |
| Д. |
фарцо́ўшчыцы |
фарцо́ўшчыцам |
| В. |
фарцо́ўшчыцу |
фарцо́ўшчыц |
| Т. |
фарцо́ўшчыцай
фарцо́ўшчыцаю |
фарцо́ўшчыцамі |
| М. |
фарцо́ўшчыцы |
фарцо́ўшчыцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фарцо́ўшчыца, ‑ы, ж.
Разм. Жан. да фарцоўшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
Той, хто займаецца спекуляцыяй рэчамі, звычайна перакупленымі ў чужаземцаў.
|| ж. фарцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. фарцо́ўшчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)