фарфо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фарфо́р
Р. фарфо́ру
Д. фарфо́ру
В. фарфо́р
Т. фарфо́рам
М. фарфо́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарфо́р, -у, м.

1. Мінеральная маса з высакаякасных гатункаў белай гліны.

Кубачкі з фарфору.

2. зб. Вырабы, посуд з такой масы.

Выстава фарфору 19 ст.

|| прым. фарфо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарфо́р в разн. знач. фарфо́р, -ру м.;

саксо́нский фарфо́р саксо́нскі фарфо́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарфо́р, -ру м., в разн. знач. фарфо́р;

ва́за з ~ру — ва́за из фарфо́ра;

кале́кцыя ~ру — колле́кция фарфо́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарфо́р, ‑у, м.

1. Штучна прыгатаваная мінеральная маса з высакаякаснай гліны белага колеру, з якой вырабляюць посуд, дэкаратыўныя рэчы, ізалятары і пад. Фарфор не з’яўляецца правадніком электрычнасці.

2. зб. Вырабы з такой масы. Выстаўка старадаўняга фарфору.

[Ад перс. фегфур.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фарфор 4/354; 5/551, 552—553 (укл.); 10/544, 544—545 (укл.), 550; 12/616—617 (укл.), 617

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фарфор

т. 16, с. 329

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фарфо́р м. Porzellán n -s;

маста́цкі фарфо́р Kúnstporzellan n, Zíerporzellan n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фарфо́р

(тур. farfur, ад перс. fahfur)

маса з высакаякаснай белай гліны, а таксама пасуда, дэкаратыўныя вырабы, ізалятары з такой масы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

майсенскі фарфор

т. 9, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)