фарфо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фарфо́р
Р. фарфо́ру
Д. фарфо́ру
В. фарфо́р
Т. фарфо́рам
М. фарфо́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фарфо́р, -у, м.

1. Мінеральная маса з высакаякасных гатункаў белай гліны.

Кубачкі з фарфору.

2. зб. Вырабы, посуд з такой масы.

Выстава фарфору 19 ст.

|| прым. фарфо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарфо́р в разн. знач. фарфо́р, -ру м.;

саксо́нский фарфо́р саксо́нскі фарфо́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарфо́р, -ру м., в разн. знач. фарфо́р;

ва́за з ~ру — ва́за из фарфо́ра;

кале́кцыя ~ру — колле́кция фарфо́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарфо́р, ‑у, м.

1. Штучна прыгатаваная мінеральная маса з высакаякаснай гліны белага колеру, з якой вырабляюць посуд, дэкаратыўныя рэчы, ізалятары і пад. Фарфор не з’яўляецца правадніком электрычнасці.

2. зб. Вырабы з такой масы. Выстаўка старадаўняга фарфору.

[Ад перс. фегфур.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарфор

т. 16, с. 329

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фарфо́р м Porzellán n -s;

маста́цкі фарфо́р Kúnstporzellan n, Zíerporzellan n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

майсенскі фарфор

т. 9, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мейсенскі фарфор

т. 10, с. 260

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

саксонскі фарфор

т. 14, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)