фарсу́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фарсу́ха фарсу́хі
Р. фарсу́хі фарсу́х
Д. фарсу́се фарсу́хам
В. фарсу́ху фарсу́х
Т. фарсу́хай
фарсу́хаю		 фарсу́хамі
М. фарсу́се фарсу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарсу́ха ж. щеголи́ха, франти́ха, форсу́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарсу́ха, ‑і, ДМ ‑сусе, ж.

Жан. да фарсун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарсу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто любіць фарсіць.

|| ж. фарсу́ха, -і, ДМ -су́се, мн. -і, -су́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

форсу́нья прост. фарсу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

щеголи́ха франці́ха, -хі ж., фарсу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

strojnisia

ж. франціха, фарсуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

elegantka

ж. франціха, фарсуха, модніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)