фарсу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто любіць фарсіць.

|| ж. фарсу́ха, -і, ДМ -су́се, мн. -і, -су́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарсу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фарсу́н фарсуны́
Р. фарсуна́ фарсуно́ў
Д. фарсуну́ фарсуна́м
В. фарсуна́ фарсуно́ў
Т. фарсуно́м фарсуна́мі
М. фарсуне́ фарсуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фарсу́н, -на́ м., разг. щёголь, франт, форсу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарсу́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто любіць фарсіць. У гэтым стомленым, азызлым і, мусіць, маральна зламаным чалавеку цяжка было пазнаць былога віленскага фарсуна, атлета і бадзёрага прыгажуна-мужчыну. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарсу́н м разм Stútzer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

форсу́н прост. фарсу́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

элега́нт

‘франт, фарсун’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. элега́нт элега́нты
Р. элега́нта элега́нтаў
Д. элега́нту элега́нтам
В. элега́нта элега́нтаў
Т. элега́нтам элега́нтамі
М. элега́нце элега́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фарсу́ха, ‑і, ДМ ‑сусе, ж.

Жан. да фарсун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вабража́ка ’фарсун, задавака’ (Яўс.). Да вабражаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

strojniś

м. франт, фарсун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)