фарбацё́р

‘прылада’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фарбацё́р фарбацё́ры
Р. фарбацё́ра фарбацё́раў
Д. фарбацё́ру фарбацё́рам
В. фарбацё́р фарбацё́ры
Т. фарбацё́рам фарбацё́рамі
М. фарбацё́ры фарбацё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарбацё́р

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фарбацё́р фарбацё́ры
Р. фарбацё́ра фарбацё́раў
Д. фарбацё́ру фарбацё́рам
В. фарбацё́ра фарбацё́раў
Т. фарбацё́рам фарбацё́рамі
М. фарбацё́ру фарбацё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарбацёр м., в разн. знач. краскотёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарбацёр, ‑а, м.

1. Рабочы, які расцірае фарбу.

2. Таўкачык, якім расціраюць фарбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краскотёр фарбацёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)