Verbum

анлайнавы слоўнік

фарбава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для фарбавання.

Натуральныя фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарбава́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарбава́льнік м. краси́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарбава́льнік, ‑а, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для фарбавання. Арганічныя фарбавальнікі. Штучныя фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́льнік м. хім. Fárbstoff m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

краси́тель хим. фарбава́льнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dye¹ [daɪ] n. фа́рба, фарбава́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

краси́льный фарбава́льны;

краси́льное вещество́ хим. фарбава́льнік;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

святлоўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які не змяняецца пад уздзеяннем святла. Святлоўстойлівы фарбавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aniline dye

а) анілі́навы фарбава́льнік

б) сынтэты́чны фарбава́льнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)