фані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фані́чны фані́чная фані́чнае фані́чныя
Р. фані́чнага фані́чнай
фані́чнае		 фані́чнага фані́чных
Д. фані́чнаму фані́чнай фані́чнаму фані́чным
В. фані́чны (неадуш.)
фані́чнага (адуш.)		 фані́чную фані́чнае фані́чныя (неадуш.)
фані́чных (адуш.)
Т. фані́чным фані́чнай
фані́чнаю		 фані́чным фані́чнымі
М. фані́чным фані́чнай фані́чным фані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фані́чны фони́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Звязаны з гукам; гукавы. Фанічны бок слова.

2. Які мае гукавы сігнал (пра тэлефонны апарат). Фанічны тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж. (спец.).

Гукавая арганізацыя паэтычнай мовы.

Ф. верша.

|| прым. фані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фони́ческий фані́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)