фано́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Першы прыбор для запісу і ўзнаўлення гукаў.

|| прым. фанаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фано́граф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фано́граф фано́графы
Р. фано́графа фано́графаў
Д. фано́графу фано́графам
В. фано́граф фано́графы
Т. фано́графам фано́графамі
М. фано́графе фано́графах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фано́граф м. фоно́граф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фано́граф, ‑а, м.

Апарат для запісу і ўзнаўлення гукаў механічным спосабам.

[Ад грэч. phōnē — гук і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фанограф 7/166; 10/537

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фанограф

т. 16, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фано́граф

(ад фана- + -граф)

апарат для запісу гукаў і ўзнаўлення запісанага механічным спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фанаграфі́чны гл. фанограф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фоно́граф фано́граф, -фа м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fonograf, ~u

м. фанограф

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)