фальцэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фальцэ́т
Р. фальцэ́ту
Д. фальцэ́ту
В. фальцэ́т
Т. фальцэ́там
М. фальцэ́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фальцэ́т, -у, М -цэ́це, м.

Вельмі высокі гук пеўчага голасу, які патрабуе асобага прыёму выканання, а таксама сама такая манера спеву.

|| прым. фальцэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фальцэ́т, -ту м. фальце́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальцэ́т, ‑у, М ‑цэце, м.

Вельмі высокі гук пеўчага голасу, які патрабуе асобага прыёму выканання, а таксама такая манера спеву. Заспяваць фальцэтам. // Вельмі высокі, пісклявы голас. Гаварыў Лявон Малашонак роўным голасам, які часамі збіваўся на фальцэт, што трошкі не вязалася з саліднай фігурай старшыні. Ермаловіч.

[Іт. falsetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальцэт

т. 16, с. 312

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фальцэ́т м муз Falsétt n -(e)s, -e, Fístelstimme f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

falsetto [fɔ:lˈsetəʊ] n. mus. фальцэ́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фістула́, -ы́, мн. -ы́, -ту́л, ж.

1. Старая назва аднаствольных, а пазней шматствольных флейт.

2. Тое, што і фальцэт.

Спяваць фістулой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фальце́т муз. фальцэ́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kópfstimme

f -, -n фальцэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)