фальцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца фальцоўкай.

|| ж. фальцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фальцо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фальцо́ўшчык фальцо́ўшчыкі
Р. фальцо́ўшчыка фальцо́ўшчыкаў
Д. фальцо́ўшчыку фальцо́ўшчыкам
В. фальцо́ўшчыка фальцо́ўшчыкаў
Т. фальцо́ўшчыкам фальцо́ўшчыкамі
М. фальцо́ўшчыку фальцо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фальцо́ўшчык м. фальцо́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальцо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца фальцоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальцо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да фальцоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальцо́вщик спец. фальцо́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

folder

[ˈfɔʊldər]

n.

1) фальцо́ўшчык -а m., фальцо́ўшчыца f., фальцо́ўка f. (машы́на)

2) па́пка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)