фабія́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фабія́нец |
фабія́нцы |
| Р. |
фабія́нца |
фабія́нцаў |
| Д. |
фабія́нцу |
фабія́нцам |
| В. |
фабія́нца |
фабія́нцаў |
| Т. |
фабія́нцам |
фабія́нцамі |
| М. |
фабія́нцу |
фабія́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фабія́нец, -нца м., полит. фабиа́нец
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фабія́нец, ‑нца, м.
Прыхільнік, паслядоўнік фабіянства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фабиа́нец полит. фабія́нец, -нца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)