ую́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., каго-што.

Класці ўюком або нагружаць уюком.

У. паклажу на вярблюда.

|| зак. наўю́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ую́чыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ую́чу ую́чым
2-я ас. ую́чыш ую́чыце
3-я ас. ую́чыць ую́чаць
Прошлы час
м. ую́чыў ую́чылі
ж. ую́чыла
н. ую́чыла
Загадны лад
2-я ас. ую́ч ую́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ую́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ую́чыць несов. вью́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ую́чыць, уючу, уючыш, уючыць; незак., каго.

Нагружаць (жывёл) уюкамі; наўючваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ую́чыць камерц. beláden* vt; pácken vt (нагружаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наўю́чыць гл. уючыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вью́чить несов. ую́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ую́чыцца, уючыцца; незак.

Зал. да уючыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

juczyć

незак. уючыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Трок ‘уюк’ (Ласт.), тро́кі ‘металічныя кольцы для прывязвання ўпаляванай дзічыны’ (Цярохін, Охота), трочыць ‘уючыць’ (Ласт.), ст.-бел. трокъ, торкъ ‘раменьчык каля задняй лукі сядла для прывязвання чаго-небудзь’ (ГСБМ). Запазычана з польск. trok ‘тс’, гл. тарак, тарокі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)