ушрубо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ушрубо́ўваю ушрубо́ўваем
2-я ас. ушрубо́ўваеш ушрубо́ўваеце
3-я ас. ушрубо́ўвае ушрубо́ўваюць
Прошлы час
м. ушрубо́ўваў ушрубо́ўвалі
ж. ушрубо́ўвала
н. ушрубо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. ушрубо́ўвай ушрубо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ушрубо́ўваючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ушрубо́ўваць несов.

1. вви́нчивать, ввёртывать;

2. скрепля́ть винта́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушрубо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ушрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што ў што.

Вярчэннем увесці ў сярэдзіну чаго-н.

У. шрубу ў дзвярную ручку.

|| незак. ушрубо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ушрубо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ушрубо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ушрубоўваць — ушрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушрубо́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ушрубавацца.

2. Зал. да ушрубоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinschrauben

vt укру́чваць, ушрубо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wśrubowywać

незак. укручваць; ушрубоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)