ушрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што ў што.

Вярчэннем увесці ў сярэдзіну чаго-н.

У. шрубу ў дзвярную ручку.

|| незак. ушрубо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ушрубо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ушрубава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ушрубу́ю ушрубу́ем
2-я ас. ушрубу́еш ушрубу́еце
3-я ас. ушрубу́е ушрубу́юць
Прошлы час
м. ушрубава́ў ушрубава́лі
ж. ушрубава́ла
н. ушрубава́ла
Загадны лад
2-я ас. ушрубу́й ушрубу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час ушрубава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ушрубава́ць сов.

1. ввинти́ть, вверну́ть;

2. скрепи́ть винта́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

Вярчэннем увесці ў сярэдзіну чаго‑н. укруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушрубава́ць тэх. (укруціць) (hin)éinschrauben vt, (hin)eindrehen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ушрубо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ушрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушрубава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ушрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушрубо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ушрубоўваць — ушрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wśrubować

зак. укруціць; ушрубаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)