уче́ние

1. (действие) вучэ́нне, -ння ср., навуча́нне, -ння ср.;

вре́мя уче́ния час вучэ́ння (навуча́ння);

ко́нчить уче́ние ско́нчыць вучэ́нне (навуча́нне);

быть в уче́нии вучы́цца;

2. (наука, теория) вучэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

учение

Том: 35, старонка: 334.

img/35/35-334_1768_Учение.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

вучэ́нне ср.

1. (действие) уче́ние; обуче́ние;

час вучэ́ння — вре́мя уче́ния (обуче́ния);

2. (наука, теория) уче́ние;

мічу́рынскае в. — мичу́ринское уче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуча́нне ср.

1. уче́ние, обуче́ние;

ско́нчыць н. — ко́нчить уче́ние;

2. (наставление) назида́ние, поуче́ние, наставле́ние; нравоуче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабала́​II (учение, что-л. магическое) кабала́, -лы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэвізава́ць сов. и несов., в разн. знач. ревизова́ть;

р. ка́су — ревизова́ть ка́ссу;

р. вучэ́нне — ревизова́ть уче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабала́ I ж. (долговое обязательство, вид рабства, порабощение) кабала́

кабала́ II ж. (средневековое учение, полное суеверий и мистики) кабала́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распаўсю́дзіць сов., в разн. знач. распространи́ть;

р. вучэ́нне — распространи́ть уче́ние;

р. пах — распространи́ть за́пах;

р. літарату́ру — распространи́ть литерату́ру;

р. чу́тку — распространи́ть слух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распространя́ть несов.

1. (делать доступным, известным) распаўсю́джваць;

распространя́ть уче́ние распаўсю́джваць вучэ́нне;

2. (расширять) пашыра́ць;

распространя́ть де́йствие зако́на пашыра́ць дзе́янне зако́на;

3. (наполнять запахом) напаўня́ць (што чым); распаўсю́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

А́НІЧКАЎ Мікалай Мікалаевіч

(3.11.1885, С.-Пецярбург — 7.12.1964),

савецкі патамарфолаг. Акад. АН СССР (1939), АМН СССР (1944). Скончыў Ваенна-мед. акадэмію ў Пецярбургу (1909). У 1920—46 праф. гэтай акадэміі, адначасова з 1920 у Ін-це эксперым. медыцыны АМН СССР. У 1946—53 прэзідэнт АМН СССР. Навук. працы па эксперым. паталогіі і патафізіялогіі, якія стварылі аснову сучасных уяўленняў пра атэрасклероз, аўтаінфекцыю, рэтыкула-эндатэліяльную сістэму. Ганаровы чл. АН Румыніі (1948), чл. АН ГДР (1962). Дзярж. прэмія СССР 1942. Прэмія імя І.І.Мечнікава АН СССР 1952.

Тв.:

Учение о ретикуло-эндотелиальной системе. М.; Л., 1930;

Морфология заживления ран. М., 1951 (у сааўт.).

т. 1, с. 372

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)