Verbum

анлайнавы слоўнік

уцяшэ́нне гл. уцешыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцяшэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уцяшэ́нне ср. утеше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцяшэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцяшаць — уцешыць і стан паводле знач. дзеясл. уцяшацца — уцешыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што).

Спагадай, спачуваннем палегчыць каму-н. гора, цяжкае становішча; парадаваць, абрадаваць чым-н.

У. дзіця.

Яе пісьмо нас уцешыла.

|| незак. уцяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. уце́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; незак. уцяша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. уцяшэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

consolation [ˌkɒnsəˈleɪʃn] n. суцяшэ́нне, уцяшэ́нне, заспакае́нне;

a consolation prize «суцяша́льны» прыз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reassurance [ˌri:əˈʃʊərəns] n.

1. уцяшэ́нне, суцяшэ́нне; супако́йванне, падбадзёрванне

2. (паўто́рнае) запэ́ўненне; пацвярджэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

утеше́ние ср.

1. (действие) уцяшэ́нне, -ння ср., суцяшэ́нне, -ння ср.; заспакае́нне, -ння ср.; неоконч. заспако́йванне, -ння ср.;

2. (утеха) уце́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)