уха́ба, -ы, мн. -ы, уха́б, ж.

Выбоіна на дарозе.

Калёсы падскакваюць на ўхабах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уха́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уха́ба уха́бы
Р. уха́бы уха́б
Д. уха́бе уха́бам
В. уха́бу уха́бы
Т. уха́бай
уха́баю		 уха́бамі
М. уха́бе уха́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уха́ба ж. уха́б м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уха́ба, ‑ы, ж.

Выбоіна, калдобіна, няроўнасць на дарозе. Рыпяць драбіны, падскакваючы на ўхабах. П. Ткачоў. Дарога была няроўная, слізкая, з ухабамі, сані кідала з боку на бок. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уха́ба, уха́біна ж. Loch n -(e)s, Löcher, Schlágloch n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уха́ба Ямка на разбітай коламі дарозе (БРС). Тое ж уха́б (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

уха́б м. уха́ба, -бы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уха́біна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і ухаба. Падскаквае на ўхабінах лёгкая двухколка. «Маладосць». Па вуліцах ехаць лягчэй, толькі лыжы кідае на ўхабінах. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вандо́л ’невялікая выбоіна, ямка’ (КЭС, Касп.); ’ухаба, выбай, калдоба’ (Яшк.), вандола (Сцяшк. МГ). З польск. wędół ’тс’ (Брукнер, 597).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашчало́пак Ухаба, выбоіна (Касп.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)