утро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.

Павялічыць утрая, патроіць.

У. сілы.

|| незак. утро́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. утро́йванне, -я, н.

|| наз. утрае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утро́іць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. утро́ю утро́ім
2-я ас. утро́іш утро́іце
3-я ас. утро́іць утро́яць
Прошлы час
м. утро́іў утро́ілі
ж. утро́іла
н. утро́іла
Загадны лад
2-я ас. утро́й утро́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час утро́іўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утро́іць сов. утро́ить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утро́іць, утрою, утроіш, утроіць; зак. што.

Павялічыць утрая, патроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утро́ить сов. патро́іць, утро́іць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрае́нне ср. утрое́ние; см. утро́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утро́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да утроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утро́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утройваць — утроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утроіць і стан паводле знач. дзеясл. утроіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

potroić

зак. патроіць, утроіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)