Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
утапі́ццасов.
1. (лишить себя жизни) утопи́ться;
2. утону́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
утапі́цца, утаплюся, утопішся, утопіцца; зак.
1. Загубіць сваё жыццё, кінуўшыся ў ваду. Некалі адна дзяўчына з нашай вёскі не вытрымала, што яе каханага ажанілі з другой, і ўтапілася.Карпюк.
2. Патануць у вадзе пад уздзеяннем сілы цяжару. Лодка ўтапілася.// Загінуць у вадзе. [Людзі:] — Кажуць, што ледзь сам [хлопчык] не ўтапіўся, бедны... Не ўмеў добра плаваць, а кінуўся на выручку.Кулакоўскі.// Праваліцца ў што‑н. мяккае, пушыстае, пухкае. І ўтапілася, укрылася глыбока ў валок Ганначка, сорамна неяк стала, што зманіла матцы.Нікановіч.Апошнія снапы Андрэй падкінуў пад ногі — стаяў пасярод воза; яны ўтапіліся, што ў яму, задраўшыся ўверх камлямі.Пташнікаў./уперан.ужыв.У вочы [Алесі] глянеш — так і ўтопішся ў іх бездані.Васілевіч.//Разм. Стаць нябачным, схавацца ў якой‑н. вельмі прасторнай, шырокай адзежы. Максім, гледзячы на тое, як Толя ўтапіўся ў яго вялікай кашулі, засмяяўся, нібы набраўшы ў рот вады.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утапі́цца sich ertränken, ertrínken*vi (s); úntergehen*vi (s), versínken*vi (s) (прасудна)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тапі́цца¹, таплю́ся, то́пішся, то́піцца; незак.
1. Пазбаўляць сябе жыцця, кінуўшыся ў ваду.
2. Пагружацца ў што-н. вязкае, зыбкае; вязнуць, засядаць у чым-н.