усціла́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. усціла́нне
Р. усціла́ння
Д. усціла́нню
В. усціла́нне
Т. усціла́ннем
М. усціла́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усціла́нне ср. (действие) усти́лка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усціла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усцілаць — услаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усла́ць, усцялю́, усце́леш, усце́ле; усцялі́; усла́ны; зак., што і чым.

Сцелячы што-н., пакрыць усю паверхню; заняць сабою ўсю паверхню.

У. падлогу дыванамі.

Лісце ўслала дол.

|| незак. усціла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. усціла́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усти́лка ж.

1. (действие) усціла́нне, -ння ср.;

2. (подстилка) прост. по́дсціл, -лу м., по́дсцілка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)