усхвалява́ць гл. хваляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усхвалява́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усхвалю́ю усхвалю́ем
2-я ас. усхвалю́еш усхвалю́еце
3-я ас. усхвалю́е усхвалю́юць
Прошлы час
м. усхвалява́ў усхвалява́лі
ж. усхвалява́ла
н. усхвалява́ла
Загадны лад
2-я ас. усхвалю́й усхвалю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час усхвалява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усхвалява́ць сов.

1. (привести в колебательное движение) взволнова́ть;

ве́цер ~ва́ў жы́та — ве́тер взволнова́л рожь;

2. (вызвать волнение) взволнова́ть; возбуди́ть; (вызвать смятение — ещё) смути́ть;

у. нато́ўп — взволнова́ть (возбуди́ть) толпу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усхвалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.

1. і што. Прывесці ў рух паверхню чаго‑н.; выклікаць хвалі. Шторм усхваляваў возера. Вецер усхваляваў жыта.

2. каго. Прывесці ў стан хвалявання, непакою; устрывожыць. Расказ хлопчыка да слёз ўсхваляваў Марыну Мікалаеўну. Кавалёў. Шырокім шляхам прыляцела ў вёску чуткі аб рэвалюцыі. Яна ўсхвалявала людзей. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усхвалява́ць

1. in Wéllenbewegung versétzen (напр. ваду);

2. (каго-н.) áufregen vt, errégen vt; in Áufregung versétzen; aus der Fássung bríngen* (вывесці з сябе); be¦únruhigen vt (занепакоіць, патрывожыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хвалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; незак.

1. што. Выклікаць хваляванне (у 1 знач.).

Моцны вецер хваляваў мора.

2. перан., каго (што). Прыводзіць у хваляванне (у 2 знач.).

Яго хваляваў лёс дзяцей.

3. перан., каго (што). Падбухторваць, схіляць да хваляванняў (у 3 знач.).

Х. народ.

|| зак. усхвалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

взволнова́ть сов., в разн. знач. усхвалява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахвалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго.

1. Моцна ўсхваляваць.

2. Усхваляваць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускалыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Прымусіць калыхацца.

Вецер ускалыхнуў лісце.

2. перан. Прывесці ў рух, абудзіць да дзейнасці, усхваляваць.

Страшныя чуткі ўскалыхнулі сяло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смути́ть сов.

1. (вызвать чувство стеснения) засаро́міць; (привести в замешательство) збянтэ́жыць;

2. (взволновать) усхвалява́ць;

3. (взбунтовать, возбудить) уст. узбунтава́ць, усхвалява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)