другая Устаўная грамата

т. 6, с. 215

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Першая Устаўная грамата

т. 12, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трэцяя Устаўная грамата

т. 16, с. 19

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

скі́віца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.

1. Кожная з дзвюх костак твару, у якіх умацаваны зубы.

Верхняя с.

Ніжняя с.

2. Пласцінка са штучнымі зубамі, зубны пратэз.

Устаўная с.

|| прым. скі́вічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

че́люсть анат. скі́віца, -цы ж.;

вставна́я че́люсть устаўна́я скі́віца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уста́ўны уста́ўная уста́ўнае уста́ўныя
Р. уста́ўнага уста́ўнай
уста́ўнае		 уста́ўнага уста́ўных
Д. уста́ўнаму уста́ўнай уста́ўнаму уста́ўным
В. уста́ўны (неадуш.)
уста́ўнага (адуш.)		 уста́ўную уста́ўнае уста́ўныя (неадуш.)
уста́ўных (адуш.)
Т. уста́ўным уста́ўнай
уста́ўнаю		 уста́ўным уста́ўнымі
М. уста́ўным уста́ўнай уста́ўным уста́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устаўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. устаўны́ устаўна́я устаўно́е устаўны́я
Р. устаўно́га устаўно́й
устаўно́е		 устаўно́га устаўны́х
Д. устаўно́му устаўно́й устаўно́му устаўны́м
В. устаўны́ (неадуш.)
устаўно́га (адуш.)		 устаўну́ю устаўно́е устаўны́я (неадуш.)
устаўны́х (адуш.)
Т. устаўны́м устаўно́й
устаўно́ю		 устаўны́м устаўны́мі
М. устаўны́м устаўно́й устаўны́м устаўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укла́дыш, ‑а, м.

1. Дабавачны ліст, уложаны (не ўшыты) у кнігу, газету, сшытак і пад. Каляровы ўкладыш.

2. Устаўная частка, дэталь у машыне. // Дэталі, падшыпніка. Бабітавы ўкладыш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уста́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які з’яўляецца ўставам. Устаўнае пісьмо. Устаўная вязь.

устаўны́, ‑ая, ‑ое.

Прыстасаваны для таго, каб устаўляць у што‑н. Устаўныя шыпы. // Устаўлены ў што‑н. Устаўны рукаў. Устаўныя зубы. □ Характэрнай асаблівасцю кампазіцыі буйных твораў Якуба Коласа з’яўляецца наяўнасць устаўных алегарычных апавяданняў. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Parenthése

f -, -n

1) лінгв. парантэ́за, устаўна́я канстру́кцыя, уста́ўка

2) ду́жка

in ~ sétzen — заключы́ць у ду́жкі

éine Bemérkung in ~ hinzúfügen — у ду́жках заўва́жыць, заўва́жыць між і́ншым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)