уста́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уста́ўлены уста́ўленая уста́ўленае уста́ўленыя
Р. уста́ўленага уста́ўленай
уста́ўленае		 уста́ўленага уста́ўленых
Д. уста́ўленаму уста́ўленай уста́ўленаму уста́ўленым
В. уста́ўлены (неадуш.)
уста́ўленага (адуш.)		 уста́ўленую уста́ўленае уста́ўленыя (неадуш.)
уста́ўленых (адуш.)
Т. уста́ўленым уста́ўленай
уста́ўленаю		 уста́ўленым уста́ўленымі
М. уста́ўленым уста́ўленай уста́ўленым уста́ўленых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уста́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уста́ўлены уста́ўленая уста́ўленае уста́ўленыя
Р. уста́ўленага уста́ўленай
уста́ўленае		 уста́ўленага уста́ўленых
Д. уста́ўленаму уста́ўленай уста́ўленаму уста́ўленым
В. уста́ўлены (неадуш.)
уста́ўленага (адуш.)		 уста́ўленую уста́ўленае уста́ўленыя (неадуш.)
уста́ўленых (адуш.)
Т. уста́ўленым уста́ўленай
уста́ўленаю		 уста́ўленым уста́ўленымі
М. уста́ўленым уста́ўленай уста́ўленым уста́ўленых

Кароткая форма: уста́ўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уста́ўлены

1. вста́вленный;

2. уста́вленный;

1, 2 см. уста́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уставіць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устаўны́, -а́я, -о́е.

Прыстасаваны для таго, каб устаўляць, устаўлены ў што-н.

Устаўныя шыпы.

Устаўныя зубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́ба, -ы, мн. -ы, шыб, ж.

Кусок шкла, устаўлены ў аконную раму.

Разбіць шыбу.

|| прым. шы́бавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вде́ланный уро́блены; упра́ўлены; уста́ўлены; умурава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́вленный

1. уста́ўлены; расста́ўлены;

2. заста́ўлены, мног. пазастаўля́ны, уста́ўлены;

3. утаро́плены; см. уста́вить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інфі́кс

(лац. infixus = устаўлены)

лінгв. афікс, устаўлены ў сярэдзіну асновы слова пры словаўтварэнні або словазмяненні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інфі́кс, ‑а, м.

Афікс, устаўлены ў сярэдзіну кораня слова пры словаўтварэнні або словазмяненні.

[Лац. infixus — устаўлены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)