Verbum

анлайнавы слоўнік

устая́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устая́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -таі́цца; зак.

1. Пра вадкасць: у выніку доўгага стаяння ў пэўных умовах стаць гатовым для ўжывання.

Квас устаяўся.

2. перан. Стаць з цягам часу ўстойлівым, пастаянным.

Характар устаяўся.

|| незак. усто́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устая́цца сов., прям., перен. устоя́ться;

квас устая́ўся — квас устоя́лся;

хара́ктар устая́ўся — хара́ктер устоя́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устая́цца, устаіцца; зак.

1. Стаць гатовым для ўжывання ў выніку доўгага стаяння ў пэўных умовах. Віно ўстаялася.

2. перан. Стаць з цягам часу ўстойлівым, пастаянным; перастаць змяняцца. Пагода якраз устаялася і абяцала працягнуцца надалей. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усто́яцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́іцца; зак. (разм.).

Тое, што і устаяцца.

|| незак. усто́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усто́яцца сов., см. устая́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усто́йвацца, ‑аецца.

Незак. да устаяцца, устояцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устоя́ться в разн. знач. устая́цца; (отстояться) адстая́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усто́йвацца несов., прям., перен. уста́иваться; см. устая́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усто́яцца, устоіцца; зак.

Разм. Тое, што і устаяцца. Малад[ы] яшчэ, косць не ўстаялася, не акрэпла. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)