усталява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

1. Паставіўшы, змясціўшы куды-н., устанавіць належным чынам.

У. станок.

2. Зрабіць устойлівым, надзейным; прывесці ў пэўны парадак.

У. уладу.

У. жыццё.

|| незак. усталёўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. усталёўванне, -я, н.

|| наз. усталява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усталява́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усталю́ю усталю́ем
2-я ас. усталю́еш усталю́еце
3-я ас. усталю́е усталю́юць
Прошлы час
м. усталява́ў усталява́лі
ж. усталява́ла
н. усталява́ла
Загадны лад
2-я ас. усталю́й усталю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час усталява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усталява́ць сов.

1. установи́ть; устро́ить;

у. пара́дак — установи́ть поря́док;

у. жыццё — устро́ить жизнь;

2. укрепи́ть, утверди́ть, упро́чить;

у. ула́ду — укрепи́ть (утверди́ть, упро́чить) власть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усталява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Паставіўшы, змясціўшы куды‑н., устанавіць належным чынам. Хлопец у цяльняшцы звалок да металічнага чоўна пераносны матор, усталяваў яго і, ні пра што не пытаючыся, торгаў за ланцужок бітых дзесяць хвілін, намагаючыся завесці сваю «канструкцыю». Караткевіч. І толькі зрэдку, трапляючы па справах у гэты дом, у якім калгаснікі ўсталявалі ваўначоску, той-сёй возьме бывала ды і прыгадае Ігната. М. Ткачоў.

2. Зрабіць моцным, устойлівым, надзейным існаванне чаго‑н. Усталяваць уладу. Усталяваць мір на ўсёй зямлі. // Прывесці ў пэўны парадак, наладзіць. Усталяваць жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усталява́ць

1. (устанавіць належным чынам) áufstellen vt, hínstellen vt; тэх. éinbauen vt, montíeren vt; éinstellen vt;

2. (зрабіць моцным, устойлівым існаванне чаго-н.) féstigen vt, síchern vt;

усталява́ць ула́ду паліт. die Macht féstigen;

усталява́ць дыктату́ру паліт. éine Diktatúr erríchten;

як след усталява́ць жыццё das Lében éinrichten; sich etablíeren (высок.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

усталёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усталяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усталява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усталяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усталёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усталёўваць — усталяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угрунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

1. Зрабіць больш устойлівым, моцным, надзейным; усталяваць.

2. Прывесці пераканаўчыя доказы, матывы ў карысць чаго-н.; абгрунтаваць.

У. прычыну сваёй заявы.

|| незак. угрунто́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. угрунто́ўванне, -я, н.

|| наз. угрунтава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

umocnić

незак. умацаваць, усталяваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)