уста́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уста́вачны уста́вачная уста́вачнае уста́вачныя
Р. уста́вачнага уста́вачнай
уста́вачнае		 уста́вачнага уста́вачных
Д. уста́вачнаму уста́вачнай уста́вачнаму уста́вачным
В. уста́вачны (неадуш.)
уста́вачнага (адуш.)		 уста́вачную уста́вачнае уста́вачныя (неадуш.)
уста́вачных (адуш.)
Т. уста́вачным уста́вачнай
уста́вачнаю		 уста́вачным уста́вачнымі
М. уста́вачным уста́вачнай уста́вачным уста́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уста́вачны вста́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўстаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уставачны рост

т. 16, с. 269

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вста́вочный уста́вачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтэркаля́рны

(лац. intercalarius = уставачны);

і. рост — рост раслін у даўжыню шляхам дзялення клетак першаснай мерыстэмы, аддаленай ад апікальнай і «ўстаўленай» паміж зонамі клетак, дыферэнцыяцыя якіх ужо закончана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)