успу́чвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. успу́чваецца успу́чваюцца
Прошлы час
м. успу́чваўся успу́чваліся
ж. успу́чвалася
н. успу́чвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успу́чвацца несов., возвр., страд. вспу́чиваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да успучыцца.

2. Зал. да успучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспу́чиваться

1. успу́чвацца; успу́швацца;

2. страд. успу́чвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. успучваць — успучыць і стан паводле знач. дзеясл. успучвацца — успучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)