усма́глы, -ая, -ае.

1. Зняможаны ад смагі.

2. Перасохлы ад недахопу вільгаці.

Усмаглыя губы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усма́глы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усма́глы усма́глая усма́глае усма́глыя
Р. усма́глага усма́глай
усма́глае		 усма́глага усма́глых
Д. усма́гламу усма́глай усма́гламу усма́глым
В. усма́глы (неадуш.)
усма́глага (адуш.)		 усма́глую усма́глае усма́глыя (неадуш.)
усма́глых (адуш.)
Т. усма́глым усма́глай
усма́глаю		 усма́глым усма́глымі
М. усма́глым усма́глай усма́глым усма́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усма́глы изны́вший, истоми́вшийся; см. усма́гнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усма́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Зняможаны ад смагі.

2. Перасохлы ад недахопу вільгаці. Усмаглыя губы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усмя́глы, -ая, -ае.

Тое, што і усмаглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усмя́глы, см. усма́глы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усмя́глы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і усмаглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)