ускіпа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ускіпа́нне
Р. ускіпа́ння
Д. ускіпа́нню
В. ускіпа́нне
Т. ускіпа́ннем
М. ускіпа́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ускіпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ускіпаць — ускіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)